Strata Dergi, sa.11, ss.93-117, 2022 (Hakemli Dergi)
İkinci Dünya savaşı sonrası ABD ve Sovyetler Birliği’nin başını çektiği iki he‐gemon güç ve ideolojinin hakimiyet mücadelesi verdiği Soğuk Savaş döne‐minde, özellikle 1945 sonrası bağımsızlıklarını yeni kazanmış Asya ve Afrikalı devletler iki bloğada katılmak istememiş, üçüncü bir güç olarak bu iki bloğu dengeleyebilecek bir uluslararası devletler bloku oluşturmayı amaçlamışlar‐dır. Bu noktada 1954’te Endonezya Başbakanı Ali Sastroamidjojo bu bloka dair genel prensiplerin ve katılımcıların belirlenebileceği büyük bir konferans dü‐zenleme fikrini ortaya atmıştır. Bunun sonucunda 18‐24 Nisan 1955 tarihinde Endonezya’nın Bandung şehrinde 29 ülke temsilcisinin katıldığı resmi adıyla “Asya‐Afrika Konferansı” düzenlenmiş ve bu konferansta Bağlantısızlar Ha‐reketininde genel prensiplerini oluşturan “Bandung İlkeleri” belirlenmiştir. Bu çalışma Bandung Konferansı sırasında ve sonrasında genel olarak Türk Dış politikasının yaklaşımlarını ve bu yaklaşımların özellikle Güneydoğu Asya basınında ve siyasi düzleminde yansımaları üzerine odaklanacaktır. Bu nok‐tada ilk olarak Bandung Konferansı ve Bağlantısızlar Hareketi’nin ortaya çık‐tığı dönem ve koşullar tarihsel olarak açıklanacak, ardından Türk Dış Politika‐sının bu konferanstaki tutumu ve Türk Dış Politikasının genel eğilimlerinin çeşitlilik gösterip gösteremeyeceği tartışmasıyla bu çalışma son bulacaktır. Bu çalışma nitel bir araştırma tasarımını ve veri toplama tekniklerini kullanacak‐tır. Ayrıca tarihsel materyalist bir yaklaşım ve yorumsamacı bir paradigmayla konuları ele alacaktır.